Objective: To detect factors related with loss to follow-up (LTF) in neonatal hearing screening (NHS) program of one institution in a developing country.
Methods: A prospective study was planned based on the data collected in a pilot study conducted a year before in the same institution. In this pilot study, hearing screening was performed before hospital discharge for every infant (1217 newborns) in six months period. Total referral rate was 19.1% (223/1217). Loss to follow-up (LTF) was 38.1% (85/223). Telephonic interviews were done with 50 parents who had not come with their child to the second hearing test. For these telephonic interviews the questionnaire with four sections (socio-demographic information; information about pregnancy, birth, and present health condition of the child; caregiver knowledge of neonatal hearing screening, and reasons for default on follow-up) was created.
Results: The mothers participated in this study were 29.1 years (±5.2 SD) of age in average. Place of residence was mostly rural (64%; n=32) with 39.4 Km (±24.8 SD) away from from the rescreen referral center. Their knowledge on neonatal hearing screening, hearing impairment incidence or treatment opportunities was at a very low level. Caregivers' perceptions that follow-up was unnecessary (50%; n=25), was most frequently given reason for follow-up default, followed by newborns bad health condition (12%; n=6) and forgetting about the follow-up visits (8%; n=6).
Conclusion: The main reason for default in follow-up in our study was caregiver's poor knowledge about this topic.
Amaç: Gelişmekte olan bir ülkede hastane tabanlı bir yenidoğan işitme taraması (NHS) programında takip kaybı (LTF) ile ilişkili anne ve bebek faktörlerini belirlemektir.
Yöntem: Aynı kurumda bir yıl önce yapılan pilot çalışma verileriyle ileriye dönük bir çalışma planlanmıştır. Bu pilot çalışmada, altı aylık dönemde her bebeğe (1217 yenidoğan) hastaneden taburcu edilmeden önce işitme taraması yapılmıştır. Toplam sevk oranı %19,1 (223/1217) idi. Takip kaybı (LTF) %38,1 (85/223) idi. İkinci işitme testine çocuklarıyla gelmeyen 50 ebeveyn ile telefon görüşmesi yapılmıştır. Bu telefon görüşmeleri için dört bölümlü (sosyo-demografik bilgiler; hamilelik, doğum ve mevcut sağlık durumu hakkında bilgiler; bakım verenin yenidoğan işitme taraması bilgisi ve takipte gecikme nedenlerinden oluşan) bir anket hazırlanmıştır.
Bulgular: Katılımcılar yaş ortalaması 29,1 (±5,2 SD) olan annelerdir. İkamet yeri çoğunlukla kırsaldır (%64; n=32) ve yeniden tarama sevk merkezine ortalama 39,4 km (±24.8 SD) uzaklıktadır. Yenidoğan işitme taraması, işitme bozukluğu insidansı veya tedavi fırsatları hakkındaki bilgilerinin çok düşük olduğu bulunmuştur. Takip kaybı için en sık ifade edilen nedenler, bakım verenlerin takibin gereksiz olduğu yönündeki algıları (%50; n=25), çocuğun sağlık durumunun kötü olduğu gerekçesi (%12; n=6) ve takibin unutulmasıdır (%8; n=6).
Sonuç: Çalışmamızda takipte kayıplar oluşmasının ana nedeni bakım verenin bu konudaki yetersiz bilgisi olarak ortaya çıkmıştır.
Keywords: Neonatal screening; developing countries; early detection; follow-up; otoacoustic emissions.
© Copyright Istanbul Medeniyet University Faculty of Medicine.